JAK ROZMAWIAĆ Z DZIECKIEM O DOPALACZACH!!!
UWAGA!
Bierna postawa rodziców może doprowadzić do tragedii. Przykłady z życia pokazują, że dorośli nie powinni bagatelizować eksperymentów dzieci z dopalaczami i innymi środkami odurzającymi zmieniający nastrój.
PRÓBUJĄ, BO…?
Czas dorastania dzieci to najczęściej moment pierwszych eksperymentów z substancjami psychoaktywnymi. Zazwyczaj eksperymentowanie ma charakter incydentalny i nie pociąga za sobą większych negatywnych konsekwencji. Wiąże się to z mechanizmem poznawania świata.
JEDNAK LEKCEWAŻENIE ZMIAN W ZACHOWANIU DZIECKA TO POWAŻNY BŁĄD.
Gdy młody człowiek dojrzewa rówieśnicy stają się dla niego autorytetem i wyroczniami w najprostszych, codziennych sprawach. Wówczas dziecku często towarzyszy huśtawka nastrojów. Warto dzieci wspierać i pomagać, mimo że zainteresowanie ze strony rodziców traktują one często jako wtrącanie się czy próbą narzucania swojego zdania.
NIE STRASZ, TYLKO INFORMUJ!
Okres dojrzewania to czas kiedy młodzi ludzie zaczynają eksperymentować przede wszystkim z alkoholem, papierosami, ale zdarza się, że sięgają po nielegalne narkotyki lub legalne substancje, które mają podobne działanie (leki, rośliny, substancje chemiczne). Znajdą czas na spokojną rozmowę z dzieckiem o dopalaczach i innych środkach psychoaktywnych.
Zawsze używaj prawdziwych i prostych argumentów (np. „Dopalacze powodują poważne zatrucia, ich skład nie jest znany, już po jednym spożyciu organizm jest zniszczony przez nierozpoznane toksyny”). Straszenie ogólnymi hasłami może przynieść efekt odwrotny od spodziewanego.
DAJ PRZYKŁAD, MOŻESZ BYĆ WZOREM!
Dziecko jest doskonałym obserwatorem. Jeżeli często sięgasz po alkohol lub palisz papierosy, a jednocześnie mówisz dziecku o szkodliwości tych substancji, brzmisz mało wiarygodnie. Może to dobra okazja by pozbyć się złych nawyków?
Tu znajdziesz pomoc:
800 060 800 Bezpłatna, całodobowa infolinia Głównego Inspektora Sanitarnego
800 100 100 Dla rodziców i nauczycieli w sprawach bezpieczeństwa w sieci
4 zasady dobrych relacji z dzieckiem!
MÓW, ALE I SŁUCHAJ. STARAJ SIĘ ZROZUMIEĆ!
Staraj się poświęcić dziecku całą uwagę, gdy przychodzi do Ciebie ze swoimi problemami lub uwagami. Mimo, że czasami z perspektywy dorosłego te kłopoty wydają się błahe, warto pamiętać, że dla dziecka mogą urosnąć do niebotycznych rozmiarów. Nie pouczaj, ale staraj się zrozumieć. Akceptuj zdanie dziecka, niekoniecznie musisz się z nim zgadzać. Można zatem przyjąć do wiadomości, że mają inne poglądy („Masz prawo tak myśleć”), jednocześnie ich nie aprobując („Mam odmienne zdanie na ten temat”)
USTAL REGUŁY I PROSTE ZASADY!
Warto ustalić, czego nie wolno robić. Wystarczy prosty komunikat: „Nie wolno pić alkoholu, próbować dopalaczy lub narkotyków, nie toleruję palenia papierosów”. Jeśli dziecko złamie zakaz, powinno z wyprzedzeniem poznać konsekwencje. Nie ustępuj, nie stosuj wyjątków. Pamiętaj, że ustalenie obowiązujących reguł w Twoim domu nie oznacza nadmiernej kontroli.
NAGRADZAJ, BO DZIECKO TRZEBA CHWALIĆ!
Jeśli jest tylko okazja, pamiętaj, by chwalić swoje dziecko. Nagrody powinny być ważniejsze niż kary, dlatego że wzmacniają pozytywne emocje młodego człowieka. Skupienie się tylko na niepożądanym zachowaniu Twojego dziecka i okazywanie złości może pogorszyć wasze relacje.
ORGANIZUJ WSPÓLNY CZAS!
Postaraj się uczestniczyć w życiu dziecka. Pomagaj rozwijać jego zainteresowania. Angażuj je w obowiązki rodzinne i doceniaj jego pracę. Starajcie się spędzać aktywnie wolny czas, organizując np. wycieczki rowerowe, wspólne zabawy, spacery czy rodzinne przyrządzanie posiłków.